ธรรมะ

เรื่องการกินเจ คนเรามันไม่ได้วิเศษเพราะการกินผักกินเนื้อนะ แต่มันวิเศษด้วยการกินเพราะการพินิจพิจารณาโดยแยบคาย อันผักหญ้าเนื้อนั้นมันไม่ได้รู้เรื่องดีเรื่องชั่วเหมือนคนเราจิตเราดอก พระธรรมคำสอนแง่หนักเบาต่างหากที่เรานำมาพินิจพิจารณาแล้วนำมาสอนตนจะทำให้เราดีขึ้นได้ เรื่องกินอยู่หลับนอน อะไรๆพระพุทธเจ้าก็ทรงบัญญัติไว้หมดแล้วไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรกับกินเจไม่กินเจ กินเนื้อไม่กินผักกินแต่ผักไม่กินเนื้ออันไหนกินได้ฉันได้ท่านก็บัญญัติไว้หมดแล้ว ถ้าท่านคิดว่าการกินแต่ผักทำให้ท่านเลิศเลอเป็นผู้วิเศษขึ้นมาได้อันนี้ผมก็สุดปัญญาที่จะสอนท่าน ถ้าการแต่ผักอย่างท่านว่าเป็นผู้บริสุทธิ์สิ้นกิเลสจบพรหมจรรย์ได้มนุษย์ไม่ได้สิ้นกิเลสหรอกวัวควายเป็นต้นนั่นเหละมันจะสิ้นก่อนเพราะมันไม่ได้กินเนื้อมันกินแต่ผักแต่หญ้าเต็มปากเต็มพุงทำไมลูกมันถึงเต็มท้องไร่ทุ่งนา ถ้าการกินแบบท่านว่าเป็นของเลิศ วัวควายมันเลิศก่อนแล้วเพราะมันเกิดมามันก็กินแล้ว โดยไม่ต้องมีใครคอยสอนถึงท่านกินยังไงมันก็ไม่เท่าวัวเท่าควายกินหรอกเพราะวัวควายมันปฏิเสธเนื้อโดยประการทั้งปวงกินแต่ผักแต่หญ้า ถ้าจะกินเจฉันเจกินผักไม่กินเนื้อผมก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่การไปตำหนิคนโน้นคนนี้ว่ากินเนื้อเป็นเปรตเป็นผีมันไม่สมควรแล้วก็มาหลงตนยกย่องตนว่าเป็นผู้ประเสริฐกว่าคนอื่นเขา ท่านดูใจของท่านเองก็ได้นี่ ว่ามันประเสริฐตรงไหนหรือยัง ถ้ายังไม่ประเสริฐให้รีบแก้ ราคะ โทสะโมหด ที่เผาหัวอยู่นั่นล่ะ มันเป็นสิ่งที่ท่านต้องแก้เสียโดยเร็วพลัน ไม่ใช่วันๆเทียวแต่ชวนหาคนมากินผัก ไอ้ผักนั้นผมก็กิน

“กรรมใครกรรมมัน ก็ต้องรับกรรมเอาเอง บุญบาปนี่บ่มีใผ๋ปันแจก มันบ่แหกเคิ่งได้คือจั๋งไม่ผ่ากลาง อย่าฝืนกรรมของตนเอง” หลวงปู่ชอบ ฐานสโม

ให้หมั่นรักษาไตรทวาร ศีลท่านก็บัญญัติลงที่ใจนี้ บัญญัติลงในกายนี้ พระธรรมทั้งสิ้นบัญญัติลงในกายในใจ ใจเป็นสิ่งสำคัญ ใจเป็นต้นเหตุของกุศลและอกุศล คิดดีก็ใจ คิดร้ายก็ใจ ถ้ากำหนดรู้ใจ หมดแล้วก็แจ่มแจ้ง น้อมเข้ามาปฏิบัติกาย วาจา ใจ นี้ ….หลวงปู่แหวน สุจิณโณ